این نوشته را در کانال تلگرامی پزشکی قانونی، خواندم. نمی‌دانم این حادثه تلخ برای کدام یک از همکاران گرامی اتفاق افتاده است ولی مطمئن هستم، تلخی این حادثه زندگی بیمار و جراح و حتی خانواده آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. امیدوارم بازنشر این نوشته‌ها کمک کننده باشد تا کمتر حوادث تلخ اتفاق بیافتد.
بیمار خانم جوانی است که با هدف جراحی بینی و رسیدن به زیبایی بیشتر در ناحیه بینی، قرار است تحت عمل جراحی با بیهوشی عمومی قرار گیرد.
در بدو ورود به اتاقِ عمل، تکنسین بیهوشی و سیرکولر اتاق عمل ضمن مصاحبه جداگانه با بیمار از وی در خصوص همراه داشتن وسایل و اشیاع فلزی احتمالی مانند انگشتر، گوشواره و دستبند سوال می‌نمایند که بیمار به این سوالات پاسخ منفی می‌دهد!
عمل جراحی انجام می‌گیرد و جراح در حین عمل از کوتر استفاده می‌نماید. در انتهای عمل بعد از اکستوبه کردن بیمار و برداشتن چسب از روی پلکهای وی، کادر درمانی متوجه سوختگی شدید در عنبیه چشم وی می‌شوند.
شدت این سوختگی به حدّی است که علی‌رغم انجام تمامی درمان‌های صورت گرفته در نهایت منجر به تخلیه چشم این دختر نگونبخت می‌گردد!
در بررسی‌های به عمل آمده، کادر درمانی متوجه می‌شوند که این دختر جوان در روی عنبیه خود یک نگین ستاره‌ای شکل کوچک با هدف زیبایی کاشته بوده است که علی‌رغم سوال تکنسین بیهوشی و سیرکولر اتاق عمل، وجود چنین موردی را به اطلاع کادر درمانی نرسانده است چرا که اصلاً فکر نمی‌کرده است که این موضوع اهمیتی داشته باشد.
و همین امر منجر به بروز فاجعه‌ای بزرگ برای بیمار و کادر درمانی شده است.
این حادثه تلخ درس بزرگی برای کادر درمانی شاغل در اتاق عمل به همراه دارد که علاوه بر اخذ شرح حال دقیق و صریح از بیمار نسبت به انجام معاینه دقیق بیمار نیز اقدام نمایند.
چند سالیست که به کار بردن وسایل غیر متعارف در بدن با اهداف خاص در جوامع مختلف رواج یافته است که متأسفانه چنین مواردی در کشور ما نیز مشاهده می‌گردد که برای نمونه می‌توان به کارگذاری حلقه فلزی در زبان، ناف و حتی لابیاها اشاره نمود که اگر از بیمار به صورت دقیق و صریح در خصوص این موارد سوال نگردد و چنین مواردی از نظر کادر درمانی مخفی بماند ممکن است بیمار در حین عمل جراحی دچار سوختگی شدید شود و مسلماً ایجاد چنین آسیبی در بیمار منجر به طرح شکایت از کادر درمانی خواهد گردید.
یادمان باشد که ممکن است موارد بسیار مهم و با اهمیتی، از نظر خود بیمار بسیار بی‌اهمیت و کوچک جلوه کند و به همین دلیل بیمار در خصوص آنها با کادر درمانی صحبتی ننماید که چنین مواردی ممکن است منجر به بروز یک فاجعه گردد.
پس کادر محترم درمان موظفند که هوشیارانه عمل کنند و تمامی احتمالات را که می‌تواند برای بیمار خطر آفرین باشند در نظر بگیرند.