از اولین سالهایی که عمل جراحی بینی خلق گردید همیشه یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، روش دسترسی جراح به بافت‌های غضروفی و استخوانی بوده است. همانند هر کشفی، در سالهای ابتدایی این روش‌ها با توجه به ترس از بهم ریختگی ساختار بینی، محافظه کارانه بود ولی با گذشت زمان و آگاهی محققین به ساختار بینی و چگونگی بازسازی آن، روش‌ها متنوع‌تر گردید.
به صورت کلی، روش‌های جراحی بینی به دو گروه باز و بسته تقسیم شده‌اند. از نظر سیر تاریخی، جراحی بینی با روش‌های بسته شروع گردید و با گذشت زمان در سه دهه اخیر روش‌های باز، مقبولیت وسیعی پیدا نمود. اگر بخواهیم به صورت کلی بدون ذکر جزئیات تفاوت این دو روش را شرح دهیم، باید گفت که اختلاف عمده ظاهری این دو روش در برش روی ناحیه کولوملا است. کولوملا، ناحیه‌ای است که بین دو سوراخ بینی قرار می‌گیرد و آنها را از هم جدا می‌کند. اگر برشی در این ناحیه صورت گیرد، روش باز است و در غیر این صورت روش بسته است. بنابراین بر خلاف تصور عامه، برش بر روی پره‌های کناری ارتباطی با نوع روش باز یا بسته ندارد و می‌تواند پره‌های بینی در هر دو روش برش داشته باشد یا نداشته باشد.
سوالی که همیشه از من پرسیده می‌شود در مورد مزایا و معایب این دو روش می‌باشد. برای پاسخ به این سوال، در ابتدا باید گفت که، مقدار معایب و محاسن این دو روش ارتباط با سطح مهارت جراح نیز دارد. یعنی چه بسا که جراحی، چنان به آن روش مسلط است که نقطه ضعف آن روش را به حداقل می‌رساند.
محاسن و معایب روش‌های جراحی بینی
ولی به صورت کلی، اگر بخواهیم توضیحی در مورد محاسن و معایب آنها بدهیم می‌توان از محل برش یا اسکار شروع کرد.
در روش بسته چون کولوملا برش نمی‌خورد، قاعدتا اسکار وجود ندارد ولی در روش باز اسکار روی کولوملا، برای بیماران ناخوشایند می‌باشد.
دومین نکته، مقدار دسترسی جراح به ناحیه نوک بینی است. در روش باز مبرهن است که به علت دید مستقیم، تسلط بیشتری بر روی ناحیه نوک بینی وجود دارد که در اصلاح آن کمک کننده می‌باشد.
نکته بعدی در انحراف بینی است که در جراحی، برای اصلاح انحراف نیاز به گذاشتن گرافیت‌های متعدد است که در روش باز قراردادن این گرافیت‌ها بسیار آسان‌تر می‌باشد.
از طرف دیگر در هنگام جراحی باز بافت‌های بیشتری دستکاری می‌گردد و جریان خون در بینی بیشتر مختل می‌گردد که منجر به، ورم بیشتری در مقایسه با جراحی‌های بسته می‌گردد.
از جنبه دیگر اگر به موضوع نگاه نماییم، در روش باز ساختار بینی بیشتر به هم می‌ریزد و نیاز به مهارت بیشتری در جهت تقویت ساختار بینی دارد.
یکی از مزایای جراحی بسته این است که در انتهای عمل به علت دستکاری کمتر به شکل نهایی بینی نزدیک‌تر است.
ولی در کل باید گفت که هر کدام از این روش‌ها دارای محاسن و معایب مخصوص خود است که با توجه به مهارت جراح، این معایب و محاسن متغیر است. چه بسا جراح، در یکی از این دو روش چنان مسلط است که محاسن را به حداکثر رسانده و معایب آن روش به حداقل می‌رسد. من همیشه به بیماران توصیه می‌کنم بیشتر از این که به دنبال نوع روش عمل باشید، بهتر است به دنبال استایل بینی باشید که علاقه دارید و با توجه به آن روش و استایل، جراح بینی خود را انتخاب نمایید.