جراحی بینی ترمیمی در بیمارانی که قبلا یک یا چند بار عمل جراحی بینی را انجام داده‌اند، اطلاق می‌گردد. این بیماران معمولا از نظر ظاهری یا عملکردی از بینی خود راضی نیستند. معمولا این دسته بیماران را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد. گروه اول گروهی از بیماران هستند که معمولا مقدار بافت شامل استخوان و غضروف کمتر از مقدار لازم برداشته شده است و معمولا این دسته از بیماران شکایت از دیده شدن لبه غضروف یا استخوان در محل قوز قبلی شکایت دارند. شکایت دیگر می‌تواند به بزرگ بودن نسبی نوک بینی یا بزرگ و پهن بودن قسمت استخوانی بیمار اشاره کرد. از دیگر شکایت‌های این گروه، نامنظمی یا عدم قرینگی خفیف را می‌توان نام برد. در این گروه، عمل ترمیمی راحت‌تر بوده و معمولا می‌توان با سوهان زدن یا کوچک کردن بیشتر نوک بینی یا بریدن دوباره استخوان‌های بینی و یا با منظم کردن و متقارن کردن رضایت بیمار را کسب نمود.
دومین گروه جراحی بینی ترمیمی، گروهی هستند که از زیاد برداشتن بافت‌های بینی شامل غضروف و استخوان شکایت دارند. مثال شایع آن قوس زیاد ناشی از برداشتن زیاد پشت بینی است. از مثال‌های دیگر این نوع می‌توان به بینی کلیپسی، کوچک کردن زیاد پره‌های بینی اشاره کرد. ترمیم در این گروه به مراتب سخت‌تر بوده و نتایج آن ضعیف‌تر است. برای اصلاح این نوع ترمیمی‌ها نیاز به منبع غضروفی و گاهی فاسیا می‌باشد. در مورد منبع غضروف، در صورتی که تیغه بینی غضروف مورد نیاز باقی باشد، استفاده می‌گردد و در غیر این صورت از گوش یا دنده استفاده می‌گردد. در مورد فاسیا نیز معمولا از ناحیه گیجگاهی به عنوان منبع فاسیا استفاده می‌گردد. یکی از شایع‌ترین روش‌ها در اصلاح بینی زین اسبی قرار دادن غضروف داخل فاسیا و تقویت ناحیه پشتی بینی می‌باشد. جراحی بینی ترمیمی، در گروه دوم به مراتب وقت‌گیرتر و سخت‌تر و نتایج ضعیف‌تر از گروه اول است. توجه باید داشت که صبر و حوصله مخصوصا در گروه دوم بسیار مهم بوده و بیمار برای رسیدن به نتیجه نیاز به همکاری با پزشک و صبور بودن دارد. مخصوصا در گروهی که بینی با فاشیا و غضروف تقویت می‌گردد، ماهیتا حدود سی درصد غضروف‌ها در طی یک سال اول تحلیل می‌روند و به همین دلیل بینی در ابتدا بزرگ بوده ولی بعد از یک سال دچار تغییر زیادی خواهد شد.